Nowa płyta Rafała Blechacza

Z Rafałem Blechaczem, zwycięzcą Konkursu Chopinowskiego z 2005 r., rozmawiała Ewa Mikołajewska. Na naszej stronie także recenzja tej płyty.

Rafał Blechacz : Debussy, Szymanowski.

Universal

Najnowsza, czwarta płyta Rafała Blechacza „Debussy, Szymanowski”, której premiera odbyła się w lutym tego roku to album wyjątkowy. Została nagrana dla jednego z największych światowych koncernów fonograficznych Deutsche Grammophone. Rafał Blechacz jest drugim, po Krystianie Zimermanie Polakiem rejestrującym dla tej wytwórni. Polski pianista zdecydował się nagrać utwory Debussy’ego i Szymanowskiego. Powodem było zainteresowanie wytwórni jego recitalami z tym programem. Nie bez znaczenia miał także fakt, że płyty zaledwie 27-letniego artysty cieszą się ogromną popularnością w całym świecie.

Znakomity jest dobór utworów obu kompozytorów. Rafał Blechacz tym razem powraca do swojego debiutanckiego albumu „Piano Recital”, na którym nagrał między innymi „Suite bergamasque” Debussy’ego i „Wariacje b-moll” Szymanowskiego. W pierwszej części płyty znajdują się kompozycje na fortepian solo „Pour le piano”, trzyczęściowy cykl „Estampes” i „L’Isle joyeuse” Debussy’ego z jego impresjonistycznego okresu. Blechacz znakomicie odmalowuje zawarte w muzyce nastroje, wydobywając z partytury kompozytora całą paletę impresjonistycznych barw,które obok dynamiki stanowią esencję tej interpretacji. Mnie najbardziej przekonał, dzięki swojej doskonałej technice pianistycznej i wyobraźni w trzeciej części „Estamples”, w której poczułem, że znajduję się naprawdę w „Ogrodach w deszczu.”/ „Jardins sous la pluie” /

Atutem krążka jest jego wyjątkowa druga część, poświęcona Karolowi Szymanowskiemu. Preludium i Fuga cis-moll i Sonata c-moll op. 8, to wczesne utwory kompozytora pisane pod wpływem ekspresjonizmu. Kiedy tworzył swą I Sonatę c-moll inspirował się muzyką Chopina i Skriabina. Pierwsza część sonaty, Allegro moderato poprzez swój temat nawiązuje do ostatnich sonat Chopina, druga to refleksyjne Adagio, zaś trzecia pełna jest subtelnego wdzięku, który znakomicie eksponuje pianista. Wirtuoz, dbając o każdy detal równocześnie znakomicie kreśli całościowo formę utworu, a szczególnie w środkowych częściach wydobywa romantyczną ekspresję. Całą formę zamyka Finale z podwójną 3-głosową fugą, która jest syntezą całego dzieła. Warto wspomnieć, że Sonata c-moll w 1910 roku na konkursie kompozytorskim im. F. Chopina we Lwowie otrzymała I nagrodę. Zaś sam kompozytor dedykował ją Witkacemu.

Artysta odważnie wybrał utwory Szymanowskiego, bowiem pianiści zwykle sięgają po jego późniejsze dzieła, pisane już pod wpływem impresjonizmu. Blechacz jest wymarzonym pianistą do prezentowania mało znanej na świecie muzyki kompozytora z Tymoszówki. Wielkie brawa dla polskiego pianisty, który z sentymentu i miłości do muzyki Szymanowskiego promuje jego twórczość. To ważne tym bardziej, że w tym roku przypada 130 rocznica urodzin polskiego kompozytora.

Po przesłuchaniu płyty ukazują się dwa światy. Dzięki perfekcyjnej technice pianistycznej Blechacz pokazuje silny kontrast między impresjonizmem a ekspresjonizmem. Również, co może niektórych zaskoczyć, uświadamia nam ile łączy tych dwóch kompozytorów.

Stanisław Annusewicz

Katedra Muzykologii UAM

okładka płyty: Biblioteka Publiczna w Nakle